مجازی سازی دسکتاپ
مجازی سازی دسکتاپ پروژهای است که به جرأت میتوان گفت تمامی مباحث و مفاهیم شبکه کامپیوتری و دیتاسنتری در آن تاثیرگذار میباشد. مفاهیمی همچون پردازش گرافیکی مورد نیاز انواع نرمافزارها، پهنای باند مصرفی کلاینتها و سرویسهای سازمانی، تعداد Socket و فرکانس CPU مورد نیاز هر یک از ماشینهای مجازی و کاربران، نوع تین کلاینت یا زیروکلاینت مورد استفاده کاربران، میزان خواندن و نوشتن اطلاعات و دادههای هر یک از کاربران و ماشینهای مجازی بر روی هارد دیسکها، میزان Ram مورد نیاز ماشینهای مجازی و کاربران، نحوه کرک شدن نرمافزارها.
کوچکترین اشتباه در انتخاب تجهیزات سختافزاری، تنظیمات، پیکربندی و پیادهسازی میتواند کل پروژه مجازیسازی دسکتاپ را با شکست روبرو کند. در یک پروژه مجازیسازی دسکتاپ صرفاً راه اندازی آن پروژه مطرح نمی باشد. بلکه هدف در آن QoS یا ارائه یک سرویس مطلوب و رضایتبخش به کاربران می باشد. کاربران در طول 8 ساعت کاری خود درگیر مسائل و امور مربوط به حوزه کاری خود می باشند. بروز ایرادات و خطاهای جانبی می تواند آنها را بشدت ناراضی و عصبانی کند. بطوریکه مقاومت شدید در مقابل تغییرات و تکنولوژی جدید داشته باشند.
ما در طی تجربه چند ساله خود در اجرای پروژههای مجازی سازی دسکتاپ، بارها و بارها شاهد بودیم که اکثر کاربران دل خوشی از VDI نداشته و تا اسم این تکنولوژی به میان میآید در برابر آن جبهه گرفته و مجازی سازی دسکتاپ را پروژهای شکست خورده می دانند. متأسفانه دلیل این امر در ضعف اجرایی بعضی از متخصصین این حوزه میباشد! با بررسی عمیقتر پروژههای اجرا شده به وضوح میبینیم مجریان مجازیسازی دسکتاپ متأسفانه اشتباهات فاحشی در انتخاب تجهیزات یا پیکربندی آن داشته اند.
به عنوان مثال
انتخاب اشتباه کارت گرافیکی مناسب VDI باعث شده بود کاربران سازمان به هیچ وجه نتوانند از پردازش گرافیکی کارت گرافیکی استفاده نمایند و عملاً با وجود صرف هزینه هنگفت برای تهیه کارت گرافیکی، هیچ کارائی برای سازمان نداشت. یا شاهد این بودیم که، اشتباه در انتخاب نوع هارد دیسکها و تعداد آنها باعث شده بود ویندوز مجازی کاربران به شدت کند شده و حتی توانائی ارائه سرعت در حد یک سیستم Pentuim را نداشت و همین امر باعث بروز نارضایتی کاربران شده بود.
اگر بخواهیم بطور خلاصه در مورد چالشهای این فاکتورها و مفاهیم صحبت کنیم، میتوانیم آنها را به 4 حوزه اصلی تقسیم نمائیم: