جداسازی شبکه فضای ذخیره سازی

همانطور که گفته شد، ما سه مدل شبکه ذخیره سازی داریم: DAS، NAS و SAN. حال اگر بخواهیم در خصوص جداسازی شبکه فضای ذخیره سازی صحبت کنیم، بحث ما بر روی NAS خواهد بود. بر روی SAN نیز می‌توانیم بحث کنیم اما بهتر است بر روی NAS و Storage هایی که بر روی بستر TCP/IP به ما سرویس می‌دهند، صحبتی داشته باشیم. به طور مثال vSAN و NAS Storage از آن سرویس‌هایی هستند که می‌توانند بر روی بستر TCP/IP زیرساخت Storage ای برای ما فراهم کنند تا سرورها بتوانند به آن متصل شوند.

زمانی که Read/Write داده‌ها و ویندوزهای ما بر بستر TCP/IP باشد، کوچک‌ترین Drop و Latency باعث می‌شود با blue screen ویندوز مواجه شویم. ممکن است کوچک‌ترین نقص در شبکه باعث شود CPU نتواند داده مورد نظر را از دیسک بگیرد و در نتیجه Latency پیش بیاید. از آنجایی که CPU جزو سریع‌ترین سخت افزار به حساب می‌آید، می‌تواند کار پردازش را انجام دهد. اما نمی‌تواند به سرعت یا با یک سرعت قابل توجهی داده را از دیسک گرفته و به سرویس تحویل دهد. زمانی که flow ترافیکی مربوط به کاربران معمولی به یک سوئیچ متصل باشد که NAS Storage یا vSAN ما نیز به همان سوئیچ متصل است، اگر سوئیچ از بین برود، ما هر دو مورد را از دست می‌دهیم.

به طور مثال

کاربر برنامه word خود را در سوئیچ ذخیره می‌کند. زمانی که این کار را انجام می‌دهد دستوری به سیستم عامل فرستاده می‌شود. چون Storage سیستم عامل بر بستر همان سوئیچ مشترک و بر بستر TCP/IP می‌باشد، سیستم عامل برای ذخیره آن بایستی از همان سوئیچ مشترک استفاده کند. تا دستورات Read/Write و ذخیره word را به سیستم vSAN ارسال کند تا ذخیره شود. پس هر دو این موارد در یک سوئیچ اتفاق می‌افتد و این اصلاً خوب نیست . ما نباید همه تخم‌مرغ‌هایمان را در یک سبد بچینیم.

مراحل جداسازی زیر ساخت شبکه

ما در مرحله اول برای اینکه داده کاربر و ذخیره همان داده در یک بستر نباشند، بایستی این دو مورد را از هم جدا کنیم. تا بتوانیم flow ترافیکی جداگانه‌ای داشته باشیم ولی جداسازی را با VLANing انجام نمی‌دهیم. بلکه با جداسازی کامل سوئیچ سخت افزاری این مشکل را حل می‌کنیم، به این صورت که برای بستر Storage یک سوئیچ و برای بستر کاربران یک سوئیچ دیگر در نظر می‌گیریم.

مورد دوم

مورد مربوط به MTU است. در بحث مربوط به MTU، بسته‌های شبکه در حالت عادی و به صورت پیش فرض دارای MTU=1500byte می‎‌باشند. زمانی که بخواهیم از کامپیوتر A به کامپیوتر B یک فایل 10Gigbyte ای ارسال کنیم. این بسته به قسمت‌های 1500 بایتی تقسیم شده و به کامپیوتر B ارسال می‌شود. به این تقسیم بسته در کامپیوتر A، Sequencing و به پشت سر هم قرار گرفتن این قسمت به ترتیب شماره‌گذاری که انجام شده Reassembling گفته می‌شود.

در بحث Storage، ممکن است داده‌ها بیشتر از 300 الی 400 گیگ حجم داشته باشند. به همین دلیل نمی‌توانیم چنین داده‌هایی را بر بستر 1500 تایی سوار کنیم، البته می‌توان این کار را انجام داد اما یک بار اضافی برای CPU خواهد داشت بخاطر Sequencing و Reassembling. بعضی از کارت شبکه‌ها هستند که قابلیت TCP Offloading دارند و این کار را به صورت اتوماتیک انجام می‌دهند ولی در هر حال Overhead محسوب می‌شود.

مورد سوم

این مورد مربوط به Redundancy است. هم بخش مربوط به کاربران و هم بخش مربوط به Storage می‌توانند Redundancy پیشرفته‌تری داشته باشند.

در مورد چهارم

اگر Read/Write کاربران و دستور ذخیره آن‌ها در یک سوئیچ اتفاق بیفتد، مشکل امنیتی پیش می‌آید و ممکن است Packet sniffing رخ دهد، تغییراتی انجام شود و ما Integrity نداشته باشیم. شاید فکر کنید با VLANing بتوانیم این مشکل را حل کنیم ولی اگر سازمان گسترش پیدا کند، این VLAN با این تعداد سرورها، NAS Storage ها و تکنولوژی vSAN نگهداری و مدیریت سختی خواهد داشت. اگر هم بخواهیم روش Encryption را فعال کنیم که موقع ذخیره شدن Encryption خاصی داشته باشد، این موضوع نیز Overhead سنگینی برای سوئیچ و مبدأ و مقصد به وجود می‌آورد. به این دلیل که در مبدأ Encrypt و در مقصد Decrypt خواهد شد یا بالعکس.

پس ما با جدا کردن سوئیچ فیزیکی این مسئله را حل کردیم که حداقل به Encryption نیازی نباشد و فقط در سوئیچ مخصوص به خودش به ذخیره داده بپردازد. همچنین سرورها و NAS Storage یا vSAN در یک محیط ایزوله وظایف خود را به نحو احسن انجام دهند. تکنولوژی vSAN به این صورت است که با استفاده از هاردهای local سرورها یک بستر share شده ایجاد می‌کند که می‌تواند در این بستر یک شبکه ایزوله با سوئیچ، کارت شبکه، RAM، CPU مختص به خود داشته باشد.

آخرین مورد

این است که ما در Storage TCP/IP based ها بایستی بحث 1G را فراموش کنیم، چرا که ترافیک شبکه به شدت کند می‌شود مخصوصاً زمانی که بخواهیم از هاردهای SSD زیادی استفاده کنیم. پس ما باید بر روی 10G تمرکز کنیم و در بدترین شرایط بایستی حداقل 4 پورت از سرور برای این کار استفاده شود. ولی اگر منطقی فکر کنیم استفاده از سوئیچی که 10G داشته باشد بیشتر به نفع ماست؛ چون قرار است داده‌های VM بر روی این بستر قرار بگیرند. نکته‌ای که اهمیت دارد، طراحی این قسمت است. چون ممکن است علاوه بر داده‌های VM، امکانات دیگری در این بستر قرار بگیرند و لازمه آن این است که حتماً جداسازی انجام شود.