پروژه‌های نسام در سال 1402

دانشگاه علوم پزشکی تبریز با نام کامل دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی تبریز، یکی از دانشگاه‌های شهر تبریز است. این دانشگاه دارای ۱۲ دانشکده است.

دانشگاه تبریز، در اواخر جنگ جهانی دوم، در سال ۱۳۲۴، توسط سید جعفر پیشه‌وری تأسیس شد. مکان اولیه آن در محل دانشسرای پسران در میدان دانشسرا بوده و ریاست آن را جهانشاهلو بر عهده داشت. در نخستین سال گشایش، تعداد ۱۷۹ دانشجو در رشته‌هایی از جمله پزشکی مشغول به تحصیل شدند.

پس از انقلاب اسلامی، دانشکده پزشکی از دانشگاه تبریز منفک شده و به‌طور مستقل فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی و درمانی خود را تحت عنوان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی تبریز ادامه داد.

این تیم به سرپرستی شروین خانزادی که در استرالیا مقیم می‌باشد برای اولین بار در بین فارسی زبانان، اقدام به ارائه آموزش‌ها و خدمات پیوستن به
بازارهای بین‌المللی کرده است. این تیم با ارائه دوره‌های آموزشی و خدمات مرتبط با آنها، سعی در راه‌اندازی بیزینس‌های موفق آنلاین و کارآفرینی برای فارسی زبانان نموده است.

هدف این تیم آموزشی ایجاد قوی‌ترین پلتفرم کارآفرینی و کاریابی و فری‌لنسری برای تمامی فارسی زبانان در سرتاسر دنیاست. منتورینگ و کوچینگ در حین دوره، استفاده از تجربیات مطرح‌ترین منتورها در حوزه‌‌های مرتبط آموزشی با هدف اعتمادسازی از جمله راهبردهای این مجموعه می باشد.

دانشگاه علوم پزشکی بابل یکی از دانشگاه‌های دولتی ایران و تحت پوشش وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در شهر شهرستان بابل است که اولین دانشگاه علوم پزشکی شمال کشور (تأسیس ۱۳۶۲) بوده و از برترین دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور می‌باشد. این دانشگاه مسئول ارائه خدمات بهداشتی درمانی در شهرستان‌های بابل، بابلسر و فریدونکنار در استان مازندران است. نام پیشین این دانشگاه (پیش از تأسیس علوم پزشکی در ساری، تا دهه هفتاد) دانشگاه علوم پزشکی مازندران بوده‌ است.

با تصویب قانون تشکیل «وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی» و انتزاع دانشکده‌های گروه پزشکی از «وزارت فرهنگ و آموزش عالی» و الحاق به «وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی» سازمان مرکزی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، در بابل استقرار یافت. پس از گذشت چندین سال، سازمان مرکزی، به مرکز مازندران انتقال یافت و موجب شد در سال ۱۳۷۰ دانشگاه علوم پزشکی بابل از مازندران استقلال یابد.

تاسیس و شکل گیری اولیه دانشگاه در آبان ماه ۱۳۳۵ است. در آن زمان، هسته اولیه دانشگاه، به عنوان “پلی تکنیک تهران” به منظور توسعه فعالیت‌های دو موًسسه فنی وقت، “انستیتو تکنولوژی” و “هنرسرای عالی” شکل گرفت. در سال ۱۳۳۶ اولین دوره دانشجویان از طریق آزمون داخلی پذیرفته شدند و از سال ۱۳۳۷ فعالیت آموزشی پلی تکنیک تهران، به طور رسمی با پنج رشته مهندسی: “برق و الکترونیک”، “مکانیک”، “نساجی”، “شیمی ” و “راه و ساختمان” آغاز شد پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، پلی تکنیک تهران در سال ۱۳۵۸ به دانشگاه تبدیل شد و به افتخار رادمرد تاریخ معاصر ایران “امیرکبیر” و تداوم مسیر “دارالفنون”، که به گسترش و توسعه پایه‌های علم نوین و صنعت در کشور اهتمام داشت، به نام دانشگاه صنعتی امیرکبیر نامگذاری شد. این دانشگاه به منظور توسعه و گسترش در زمینه‌های فنی و مهندسی و همسویی با هدف‌های علمی و فرهنگی انقلاب تجدید سازمان یافت و در این راستا تحولات چشمگیری در آن صورت گرفت، اهم این تحولات به این شرح است دانشکده تربیت فنی و علوم، به علت مطابقت هدف‌های آن با مراکز تربیت معلم از دانشگاه صنعتی امیرکبیر جدا و در مجموعه دانشگاهی تربیت معلم قرار گرفت مدرسه عالی ساختمان، از دانشگاه صنعتی امیرکبیر جدا و به مجموعه‌ای تحت عنوان دانشگاه خواجه نصیر طوسی اضافه شد ایجاد دانشکده‌ها و دوره‌های جدید به خصوص دوره‌های تحصیلات تکمیلی، که منجر به تأسیس ۶ دانشکده جدید درطول سال‌های ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۴ شد.
پترو نیرو صبا به عنوان یکی از شرکت‌های پیمانکاری فعال در کشور و در زمینه صنایع نفت، گاز و پتروشیمی در ابتدای تاسیس، تلاش کرد با نگاهی پروژه محور تمامی مشکلات و موانع موجود را در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی حل نمایید و تا کنون در این زمینه موفق و نقش آفرینی نموده است. این نگاه پروژه محور قادر است مدیریتی پویا را در اجرای پروژه ها به نمایش بگذارد که باعث به اتمام رسیدن پروژه ها با کمترین قیمت، کمترین زمان، بهترین کیفیت و با استفاده از استاندارد های شناخته شده در جهان در زمینه مدیریت پروژه شده است که زوایایی از پروژه را مشاهده کنیم که در دیدگاه سنتی مدیریت پروژه همواره مغفول می ماند.
شرکت پترو نیرو صبا